Gluurbuur

In de tijd van het vele thuiswerken tijdens corona kwam ik bekend te staan als gluurbuur. Ik wist precies hoe laat de buurman ging tennissen en wanneer de buurvrouw werd opgehaald om boodschappen te doen met haar dochter. Groot feest was het tijdens de klikogate, toen ik me vermaakte om het domino-effect dat ontstaat als één buur per ongeluk de verkeerde kliko meeneemt. 

Ik observeer nou eenmaal graag. Ook als trouwambtenaar vind ik het heerlijk om af en toe bij de buren te gluren. En dat kan ongestoord doen als ik assisteer bij een huwelijk van een collega-trouwambtenaar. Laatst nog, toen ik namens gemeente Eindhoven assisteerde bij een gastbabs. 

Helemaal achterin de zaal, meters achter de laatste stoelen, stond een bankje waarop ik plaats mocht nemen. Geen van de gasten, maar ook het bruidspaar, had enig idee wie ik was en wat ik daar in die ruimte deed. Door de argwanende blikken die ik kreeg voelde ik me een echte gluurder. 

Hoe het eruit zag of wat de gasten ervan dachten, maakte mij niet uit. Want ik genoot van de manier waarop de trouwambtenaar met woorden toverde en zo de gasten, het bruidspaar en mij volledig meenam in het liefdevolle verhaal van deze bruid en bruidegom. 

Wat is en blijft dit een fantastisch vak. Om uit te voeren én om te aanschouwen.